Worek jabłek

Wielodzietny Zając udał się do lasu, aby zdobyć pożywienie dla swojej dużej rodziny. Zbierał jabłek pełny worek, ale w drodze powrotnej spotkał różnych mieszkańców lasu i hojnie podzielił się dojrzałymi owocami ze wszystkimi. Najpierw poczęstował niedźwiedzia, potem wiewiórki, jeża, kozę... z koziołkami i krecika. A ostatnim jabłkiem wspaniałomyślny Zając poczęstował awanturniczą Wronę. I ona je wzięła, chociaż narzekała, że głodne zajączki nic nie dostaną.
 
Zając musiał wrócić do jabłoni, aby zebrać jeszcze jabłka, ale nie tak łatwo. Najpierw trafił pod ulewny deszcz z burzą, a gdy dobiegł do jabłoni, zobaczył Wilka, który bardzo się ucieszył – taka smakowita zdobycz sama mu w łapy przyszła. Ale Zając założył Wilkowi na głowę pusty worek i zniknął.
 
A podczas gdy zajączek z zajączkami czekał na tatę-zająca, do ich domu zaczęły przychodzić zwierzęta obdarowane jabłkami przez naszego bohatera. Wiewiórki przyniosły orzechy, jeż koszyk z grzybami, koza kapustę i mleko, krecik przytargał marchewkę, ziemniaki, pietruszkę i buraki.
 
Kiedy nieszczęśliwy, przemoczone i zmęczone Zające wrócił do domu z pustymi łapami, jego najedzone dzieci już spały. A wtedy, na zakończenie, z głośnym hukiem pojawił się niedźwiedź z beczułką miodu w podziękowaniu za jabłka.
 
Następnego dnia duża rodzina zajączków siedziała przy stole pełnym różnych smakołyków. A Wrona dziwiła się – jak to możliwe, że z pustego worka pojawiło się tyle dobra.
 
Dobro zawsze jest nagradzane. Bądź hojnym i życzliwym – a wszystko wróci w większej wielkości. A naśladowanie zazdrosnej i złej Wrony nie jest wskazane. O tym mówi bajka o dobrym i bezinteresownym Zającu, którą wymyślił i narysował artysta i bajkopisarz Władimir Grigoriewicz Sutieiew.