Trzy niedźwiadki

Mało kto wie, że «Trzy niedźwiadki» – to angielska baśń, która zyskała szerokie rozpowszechnienie w języku rosyjskim dzięki opowieściom Lwa Tołstoja. Popularność «naszych niedźwiadków» jest tak wielka, że stawiane są w jednym rzędzie z «Kolobkiem» i «Rzepką».
 
W książce wszystko dzieje... się według praw baśni – mała nieposłuszna dziewczynka znalazła się w lesie, odnalazła domek trzech niedźwiadków, nabroiła – spróbowała jedzenia ze wszystkich misek, połamała krzesło, położyła się na wszystkich łóżkach. No i, oczywiście, musiała ratować się ucieczką przed rozwścieczonymi niedźwiadkami, które nagle wróciły do domu.
 
Przepiękne ilustracje Jurija Wazniecowa – duże, ale z atrakcyjnymi detalami: oto Misiu, aby się nie zgubić w lesie, chwycił za troki fartucha Nataszy Pietrowny; oto Masza z zapałem huśta się na krzesełku Misieńki, a z koszyka wypadają grzyby. Miski są malowane, łyżki są rzeźbione, przy każdym łóżku jest dywanik, a nawet kapcie z pomponami. A grona jarzębiny z wiązkami grzybów powieszone są w niedźwiedzim domu – najwyraźniej zapasy na zimę.
 
Morał baśni jest przejrzysty, jak to powinno być w książkach dla dzieci w najmłodszym wieku:
— nie można wychodzić z domu bez pytania;
— niebezpiecznie wchodzić do domu do nieznajomych;
— niegrzecznie korzystać z cudzych rzeczy bez pozwolenia.
 
Ta książka jest przyjemna nie tylko do czytania, ale i do oglądania czarodziejskich ilustracji, i jedno, i drugie – niezliczoną ilość razy.