Dauria

Powieść Konstantego Sedycha „Dauria” często porównuje się z „Cichym Donem”: to książki o losach kozactwa w XX wieku; o naruszeniu wiekowych tradycji, które wydawały się niezłomne; o zniszczeniu starego świata i powstaniu nowego — przerażającego i okrutnego dla jednych, pożądanego... i oczekiwanego — dla innych. Wydarzenia opisane w „Daurii” rozgrywają się tysiące kilometrów od donieckich stepów — w Transbajkalu. Wojna domowa dociera do najdalszych granic kraju: na czerwonych i białych dzielą się nie tylko mieszkańcy osady Mungalowski, ale także członkowie jednej rodziny — kozacy Ułybinowie. Konstanty Sedych nazywał tę powieść ulubionym dzieckiem, któremu poświęcił „otchłań pracy”: prace nad powieścią zajęły 15 lat. Legenda i podania, źródła archiwalne, wspomnienia uczestników wojny domowej, prace naukowe — to wszystko złożyło się w barwną panoramę Transbajkalu na początku XX wieku. „Dauria” została przetłumaczona na wiele języków, wydawana w Wielkiej Brytanii, USA, Francji, Kanadzie i Jugosławii; jeszcze za życia autora powieść doczekała się ponad 100 wydań. Na podstawie książki powstał film fabularny o tym samym tytule (1971), w którym zagrali Wasił Szuksin, Witalij Sołomin, Eugienij Kopelian i inni wspaniali aktorzy.