Płaczka

Płaczka pogrzebowa od dawna pogodziła się z losem. Nawet w maleńkiej wiosce jest samotna: mąż oczekuje od niej milczącej obsługi, córka dawno wyjechała, a sąsiedzi są przekonani, że jej pojawienie się w domu — to pech. A mąż również tak uważa,... co zresztą nie przeszkadza mu żyć za pieniądze, od których «czuć trupem». Wszyscy twierdzą, że nikt nie zmuszał płaczki do wyboru tego rodzaju zarobku, jednak okoliczności są silniejsze niż jakiekolwiek słowa — jest zmuszona odpowiadać za rodzinę i żyć wśród tych, którzy ją pogardzają, jednak rozpaczliwie jej potrzebują w najciemniejsze dni. O szczęściu we wsi nie mówi się, a płaczka nawet nie zastanawia się nad tym, że jest nieszczęśliwa, — w końcu jest kobietą, mogło być znacznie gorzej, więc na życie patrzy sardonicznie, choć nie bez zdumienia.
Jednak nawet w z góry określonym przeznaczeniu zdarzają się spotkania, które wszystko zmieniają, — i wtedy świat bardzo powoli napełnia się kolorami, a ty zaczynasz zadawać sobie oczywiste pytania, które wcześniej nie przychodziły ci do głowy. Debiutancka powieść anglo-chińskiej pisarki Wenyany Lu, nagrodzona nagrodą SI Leeds, — poruszająca i krystalicznie szczera tragikomedia o poszukiwaniu siebie, o nieuchronności zrozumienia i o tym, że nawet na wypalonej ziemi czasem wyrasta nadzieja.