Zmartwienia z rozumu

Nieśmiertelna komedia A. S. Griboedowa to nie tylko wybitne dzieło rosyjskiej klasyki literatury, otwierające jej wspaniały XIX wiek. To nie tylko zjadliwa satyra, postacie której do dziś nie odeszły w przeszłość — komu nie są znani współcześni Famusowowie i Mołczaliny,... a także Czacki. To nie tylko bezcenna skarbnica skrzydlatych słów i wyrażeń, czujnie wychwytywanych uchem rodaków — bez trudu rozumiemy się wzajemnie, rzucając mimochodem: „Miej nas w Bogu, co więcej niechaj nas spędzi wszystkie smutki i gniew barona, i miłość baronów”, „Świeża opowieść, a trudno uwierzyć”, „Hałasimy, braciszku, hałasimy!”; dokładnie wiemy, co oznacza „czytać jak posłaniec”, chociaż wielu nigdy nie widziało ani jednego posłańca, i nie pomylimy się w tym, kim jest księżna Maria Aleksandrowną, chociaż Griboedow nawet jej nie wprowadził na scenę.
„Zmartwienia z rozumu”, bez przesady — podstawowy element naszego kodu kulturowego, to, co łączy mówiących i myślących w języku rosyjskim.
W książce tekst chrestomatyczny jest zręcznie uzupełniony najsłynniejszą jego krytyczną analizą — „Milionem cierpień” I. A. Gonczarowa, włączoną do programu pogłębionej nauki literatury rosyjskiej. A wspaniałe kolorowe ilustracje D. N. Kardowskiego, wyróżniające się starannym opracowaniem twarzy i detali wnętrz oraz kostiumów, pomogą czytelnikowi wyraźnie wyobrazić sobie działających bohaterów.