Nieukoronowani

«Igor zauważył, że jeśli rok jest dziwny, to we wszystkich aspektach jest taki sam: rozstania z bliskimi, konfrontacje z «gwiazdami z okolicy», niepotrzebne spotkania i niespotkania z tymi, którzy są niezbędni. Skomplikowane wydarzenia ściśle sąsiadują ze sobą, oblepiając dodecyzm miesięcy,... zapychając przestrzeń». Główny bohater powieści Dmitrija Dragilewa, dziennikarz i rosyjski berlińczyk, jest opętany tajemniczymi kalendarzami, które następnie się zmieniają, i to im przypisuje surowe sprzeczności czasu. W trakcie narracji bohater nieustannie zostaje wciągnięty w spory z przyjaciółmi: ich wizerunki tworzą żywą galerię, gdzie obok siebie występują portrety postaci historycznych. Samego narratora dręczą filozoficzne pytania, niespełnione uczucia oraz skomplikowane relacje z przeszłością i teraźniejszością, a także ze starym i nowym społeczeństwem, składającym się z różnych fal rosyjskiej emigracji. Jego ironiczny, ale pełen uczuć język, nasycony metaforami, detalami i figurami poetyckimi, stara się jednocześnie oddać absurdalność i tragizm doświadczeń ludzi, porzuconych przez historię w obcej przestrzeni.