Kompozytor ciszy. Siergiej Rachmaninow

W 1882 roku z dużym oporem przyjęto go do Konserwatorium, wątpiąc w zdolności prowincjonalnego chłopca. W 1891 roku kończy naukę z złotym medalem. Jego «dyplomową» operę wystawiono w Teatrze Wielkim, pochwala ją sam Czajkowski.
W osiemnastym roku życia zakochuje się w żonie najlepszego przyjaciela i poświęca jej  swoją Pierwszą symfonię, a w dwadzieścia... dziewięć — żeni się z własną kuzynką, uzyskując zgodę na ten związek od samego cesarza.

W 1897 roku jego Pierwsza symfonia ponosi druzgocącą porażkę, po której zmuszony jest przez cztery lata leczyć się z depresji.
W 1917 roku, po serii triumfów, opuszcza Rosję jako znany kompozytor, pianista i dyrygent, na zawsze tracąc dom i nie mając siły, by pozostać tam, gdzie zniszczono wszystko, co było tym domem...
Aby na zawsze stać się symbolem rosyjskiej muzyki na całym świecie.
Siergiej Rachmaninow pisał, że «muzyka — to cicha, księżycowa noc». Muzykologowie porównują rytm jego słynnych małych pauz z rytmem oddechu. Biograficzna powieść Margherity Mamić — próba usłyszenia za ta ciszą żywego głosu.
Ta książka kontynuuje serię książek o wybitnych przedstawicielach sztuki. W niej już ukazały się popularne dzieła o Amadeo Modigliani, Egonie Schiele, Hieronimie Boschu i Wasiliju Kandinskim.