Historia jednego fortepianu

W 1915 roku, w samym środku I wojny światowej, jedna kobieta z Magdeburga kupiła swojemu genialnemu synowi-pianiście najpiękniejszy fortepian na świecie. Najsmutniejszy fortepian na świecie, ponieważ jej syn nigdy na nim nie zagrał.
Minął wiek. Ramon Gener, autor i postać, kupił... najpiękniejszy fortepian na świecie od magicznego strażnika fortepianów, który zdążył ostrzec, że ten instrument jest wyjątkowy, a potem bez śladu zniknął. A kilka lat później w fortepianie odkryto sekret, od którego rozpoczęła się podróż Genera, autora i postaci, w przeszłość.
Ramon Gener, muzyk i meloman, znany w całej Europie wykładowca, popularyzator, radiowiec i telewidz, opowiada o muzyce przez całe swoje życie. „Historia jednego fortepianu” — to jego pierwsza powieść, która natychmiast stała się bestsellerem, tłumaczoną na dziesiątki języków i już przyniosła autorowi nagrodę Ramona Llulla, najbardziej prestiżowe katalońskie wyróżnienie literackie. „Historia jednego fortepianu” — to baśń o historii XX wieku, powieść o ludziach, których łączy instrument, który do dziś stoi w domu autora. „Tam, gdzie rzeczywistość nie sięgała, musiałem uzupełniać luki fikcją, — wyjaśnia Gener, — jednak ta fikcja również oparta jest na rzeczywistości”. W historii fortepianu były dwie wojny światowe, śmierć i pamięć, wina i odkupienie, nieszczęścia i piękno, ale oczywiście najwięcej w niej było muzyki. To historia najwyższej magii, oparta na prawdziwych wydarzeniach. Historia o tym, jak muzyka daje nam pocieszenie, dodaje odwagi i siły do dalszego życia, rozszerza świadomość, zaciera granice i, nawet jeśli nie kończy wojen, przynajmniej na chwilę tworzy piękny kruchy świat.