Mahabharata. Trzy wielkie opowieści starożytnych Indii

«Mahabharata» i «Ramajana» — najważniejsze zabytki staroindyjskiego twórczości. Autorzy niniejszego wydania, podobnie jak N. A. Kuno ze swoimi «Mitami Starożytnej Grecji», dokonali literackiego przetworzenia eposu: oblekli go w prozową formę i dostosowali do współczesnych czytelników.

W swojej istocie «Mahabharata» i «Ramajana»... są podobne do «Iliady» i «Odysei» Homera. «Ramajana» w aspekcie fabuły nawiązuje do starogreckiego mitu o Orfeuszu i Eurydyce, a także do baśniowego eposu «Rusłan i Ludmiła» Aleksandra Siergiejewicza Puszkina.

Książka rozpoczyna się od «Opowieści o Ramie» — wciągającej historii o porwaniu pięknej Sity przez strasznego Rawana, władcę rakszasów. Rama razem z armią małp wyrusza na poszukiwanie ukochanej, pokonując różne przeszkody, które pojawiają się na ich drodze.

«Opowieść o Krysznie» opowiada o ziemskim życiu wcielenia Wisznu. Okrutnemu królowi Kansa przepowiedziano śmierć z rąk ósmego syna jego siostry. Cudem Kryszna pozostaje przy życiu. Już od najmłodszych lat zadziwia otoczenie swoją siłą i sprawnością. Podobnie jak przebiegły Odyseusz, Kryszna pokonuje swoich wrogów.

Dla tych, którzy interesują się starożytną Indiami, w wydaniu umieszczono artykuł, w którym wyjaśniono specyfikę pracy nad interpretacją zabytków literatury.