Pod podejrzeniem

W eseju «Pod podejrzeniem» (2000) Borys Grojs proponuje rozważyć, co kryje się pod semiotyczną powierzchnią naszej kultury — mroczna submedialna przestrzeń, ukryta za obrazem świata. Dla widza zawsze staje się ona źródłem wątpliwości i strachów, ale z drugiej strony, źródłem... nieoczekiwanych odkryć i mimowolnych przejawów prawdy. W sytuacji wyjątkowej przenikliwy krytyczny wzrok, łaknący medialnej szczerości, znajduje szczelinę, w której na chwilę odsłania się prawda. Ten moment obraca się w pojawienie się nowych znaków, które później wplatają się w ogólną tkankę. Opierając się na różnych tekstach filozoficznych, badających wątpliwość i spojrzenie Innego (od Kartezjusza, Heideggera, Sartre'a, Mossa i Bataille'a po poststrukturalistyczne badania Lacana i Derridy), Grojs definiuje ontologiczne podejrzenie jako medium wszystkich mediów, jako fundament zapewniający reprodukowalność i stałość archiwum naszej kultury.