Irlandzkie cudowne opowieści

„Irlandzkie cudowne opowieści” – dziesięć szalonych, magicznych przygód w dzisiejszej nieosiągalnej rzeczywistości bogów, królów i bohaterów; zbiór starożytnych podań, po raz pierwszy spisanych w średniowieczu i reinterpretowanych na początku ubiegłego wieku przez Jamesa Stevena (1880–1950), znawcę i popularyzatora średniowiecznej irlandzkiej... tradycji językowej, starannie zachowującego bezcenną mozaikę ustnej mowy, jaką słyszały szmaragdowe wzgórza w zamierzchłych czasach, ale jednocześnie żywo i błyskotliwie przełożonego te fantasmagorie na bardziej zrozumiały dla nas współczesny język.
Styl Jamesa Stevena – poety, autora humorystycznych powieści filozoficznych „Złoty garnek” i „Demigodowie”, radiowca BBC – jest nie do pomylenia z jakimkolwiek innym: ironiczny, bogaty i niewiarygodnie hojnym, przeniknięty bezdenną irlandzką historią i muzyką języka. Sam Steven – raczej z „kohorty Joyce’a”, odważny i wyrazisty modernista, mądry i spostrzegawczy satyryk. Jednak przywiązanie do epickiej tradycji rodzinnego kraju i silne poczucie narodowe zadecydowały o jego naprawdę wyjątkowym miejscu w irlandzkiej i światowej literaturze XX wieku.