Zbieranie żurawiny przez Sikhów w Kanadzie

"Zbieranie żurawiny przez Sikhów w Kanadzie" można traktować jako swojego rodzaju opowieść. Narracja z trzeciej osoby (z perspektywy fikcyjnej bohaterki) oscyluje między biograficzną narracją a szczerym wymysłem. Tutaj panuje duch anachronizmu, a rozpoznawalne twarze i sytuacje splatają się z fikcją.... Książka składa się z miniatur: dzieciństwo w Leningradzie lat pięćdziesiątych, przebiegające pod znakiem (cudzej) nostalgii, różnorodne moskiewskie uczelnie i awangardowe przeczucia lat sześćdziesiątych, realia emigracji, wpleciona dokumentacja, taka jak cudze wspomnienia ustne czy ogłoszenia prasowe, a nawet rozważania, czasem parodie na temat literacki czy akademicki. Zainteresowanie autora koncentruje się na ulotnych detalach kulturowych, które nadają niezapomniany smak każdej epoce. Proza Heleny Tołstojewej przypomina o modernistycznej ornamentacji, a paradoksalne poczucie humoru pomaga zachować pewien dystans wobec tego, co wydaje się autobiograficznym doświadczeniem, i spojrzeć na to krytycznym okiem. Ale gra językowa nie staje się celem samym w sobie: szczery ton utrzymywany jest nawet w najbardziej stylistycznie skomplikowanych miejscach książki.