Złudne światy

Wydawnictwo "Ajax-Press" przedstawia trzecią książkę "mikrodetektywów" szwajcarskiego pisarza Melchiora Verdenberga "Złudne światy". (Pierwsza książka, "Śmiertelny przypadek", ukazała się w październiku 2016 roku, druga - "Nocne cienie" - w maju 2018). Pod pseudonimem Melchiora Verdenberga kryje się znany szwajcarski prawnik Hans... Baumgartner.
Z racji swojego zawodu prawnik stale ma do czynienia z konfliktowym, dramatycznym, a nawet tragicznym materiałem życiowym. Materiał ten w dużej mierze jest w ogóle niewerbalizowany, ale trzeba go tłumaczyć na warunkowy i abstrakcyjny język aktów normatywnych, protokołów, opinii ekspertów, mów sądowych i wyroków, za pomocą których prawo się wyraża. Między materiałem życiowym a językiem prawa powstaje przepaść, nad którą mostem jest osobowość samego prawnika. Przy tym prawo, z jednej strony, przyznaje prawnikowi prawo do nieujawniania tajemnicy zawodowej, chroniąc go przed presją stron konfliktu, z drugiej strony, prawo wymaga od niego nieujawniania tajemnicy zawodowej, chroniąc konkurencyjność stron konfliktu.
Prawnik staje się w rolę golibrody króla Midasa, który cierpi z powodu tajemnicy i chce ją wyznać chociażby w wyrytej dołku. Ale mądry prawnik, znając legendę, sam robi fujarkę z wyrośniętej trzciny i przeinacza swoją piosenkę tak, aby nikt nie mógł mu zarzucić ujawnienia tajemnicy. Adwokatem został dwie dekady temu, wcześniej mając doświadczenie w roli prokuratora rejonowego w Zurychu. Był sędzią Wojskowego Sądu Apelacyjnego, zajmował się sprawami związanymi z narkotykami i biznesem seksualnym, przestępstwami gospodarczymi. Dlatego też tło, które pozwala mu z wiedzą pisać o sprawach tajemniczych i przestępczych, Melchior Verdenberg ma całkiem solidne. Niemniej, jako prawnik zapewnia: wszelkie zbiegi okoliczności jego opowieści z realnymi wydarzeniami i ludźmi są przypadkowe. Opowiadania Verdenberga są krótkie, napisane wyraźnie zimnym językiem, za którym dostrzega się subtelną ironię, to nie tylko błahostka, która pomaga czytelnikowi zrelaksować się, zanurzając się w świat cudzych namiętności, przestępstw i kar. Zmusi to do refleksji. Szczególnie warto wspomnieć o tłumaczu tej i innych książek Verdenberga, Borisie Chlebnikowie (w jego tłumaczeniach publikowane były dzieła Hoffmanna, Hessego, Bölla, Grassa, Shlinka i innych): to dzięki niemu Melchior Verdenberg przemówił do swoich czytelników także po rosyjsku.