Ja, Hobo. Czasy śmierci

...Narodzili się w genetycznych sekwencerach, piętnastoletni. Nikt z nich nigdy nie był na Ziemi. Na rozkaz Cesarza ciągną w Głęboką Przestrzeń Trasę – Dystans za Dystansem, dekparsek za dekparsekiem, od gwiazdy do gwiazdy, z jednego zielonego świata do drugiego... Nie... mają wyboru: cena Słonecznej Wizy – dwadzieścia pięć lat na Trasie. Zniżka – tylko dla martwych. ...Nieboszczyka nazywają Markiem Baino. On – kosmita jak kosmita. Szczególnie wypełnia obowiązki służbowe. Wierny towarzysz i kolega. Czas leczy pamięć nawet o własnej śmierci, a praca sprawia, że zaczynasz wierzyć, że żyjesz... W końcu Kosmos jest ogromny! – możliwe jest wszystko, zresztą, co zrobić, tak się stało... Pracy jest dużo, Ziemia daleko. Co kosmicie Ziemia? I co Ziemi – kosmita? ...Nie powinna Ziemia zabijać towarzyszy Marka Baino – kochał ich. I nie powinna Ziemia zabijać jego ponownie – wystarczyło mu i za pierwszym razem.