Diagonalna żaba

W książce «Diagonalna żaba» artysta, nauczyciel, pisarz i muzyk Wiktor Melamed dzieli się doświadczeniem wykorzystania metafory w pracy dydaktycznej, twórczej i odbiorczej, spojrzeniem na sztukę oraz ćwiczeniami na myślenie twórcze.
Co tak naprawdę łączy tak różne dziedziny działalności ludzkiej, jak literatura,... muzyka, sztuki plastyczne? Prawdopodobnie dążenie do uchwycenia jakiegoś faktu bytu lub świadomości, dostępnego zmysłowo lub intelektualnie, aby o nim opowiedzieć, nieco go przeinaczając, ale przez to przeinaczenie w jakiś sposób uzupełniając — jeśli, oczywiście, dzieło się udało.
Innymi słowy, najbardziej różnorodne rodzaje sztuki mogą żyć równolegle, ale zawsze łączyć je będzie jeden instrument — metafora. Tak przynajmniej uważa artysta, muzyk, a od niedawna również praktykujący prozaik Wiktor Melamed.
Obraz diagonalnej żaby autor zaczerpnął od pioniera i weterana sztuki cyfrowej Kaya Krauze, który zauważył: «Dobra analogia przypomina diagonalną żabę». Oparty na tym obrazie, Melamed buduje rodzaj traktatu (lub antytraktatu, to zależy od punktu widzenia) o, jak łatwo się domyśleć, metaforze w sztuce.
Ale robi to w taki sposób, że książka o diagonalnej żabie sama staje się diagonalną żabą, opisującymi swoimi skokami zygzaki twórczej świadomości, przeskakując od skoncentrowanego badania metafory w treningu do oderwanych rozważań o sztucznej inteligencji, od porównań twórczych postaw Cézanne'a, Brodskiego i Hermana Lukomnikowa (na korzyść pierwszego) do teorii i praktyk zen-buddyzmu.
«Talent — to słowo-młot. Kładąc je w kocioł, w którym gotuje się twórcza indywidualność i unikalny język artysty, dodajemy doświadczenie edukacyjne, doświadczenie odbiorcze, doświadczenie życiowe, cechy ciała i myślenia, środowisko społeczne, skłonność do zabawy, nerwice, doświadczenie stawiania sobie w pracy twórczej wysokich standardów jakości, uwagę na niuanse, konsekwencję, upór — i wyrzucamy talent do diabła».
Książka zawiera wiele ćwiczeń do samodzielnego wykonania w celu ogólnego rozwoju estetycznego.