Dublińczycy. Portret artysty w młodości

James Joyce — klasyk literatury anglo-irlandzkiej, który wywarł ogromny wpływ na prozę XX wieku. W historii literatury światowej wszedł jako autor powieści „Ulisses”, uznawanej za szczyt modernizmu i rozpoczynającej literaturę „strumienia świadomości”. Zbiór „Dubliners” zaczynał jako seria opowiadań do magazynu... „Irlandzka posiadłość”, a pierwsze z nich opublikowano pod pseudonimem Stephen Dedalus. W dalszej kolejności to imię będzie nosił bohater powieści „Ulisses” i „Portret artysty jako młodego człowieka”, alter ego pisarza w przestrzeni jego dzieł. „Dubliners” to pierwsze dojrzałe dzieło Joyce'a, które odzwierciedla jego impresjonistyczny styl pisania, oraz pierwsze realistyczne dzieło literatury irlandzkiej XX wieku, oznaczające nowy etap w rozwoju prozy anglojęzycznej, porównywalny z znaczeniem prozy Czechowa dla literatury rosyjskiej. Powieść „Portret artysty jako młodego człowieka” w dużej mierze jest autobiograficzna, i z niezwykłą, czasami bolesną ostrością i jasnością maluje wewnętrzny świat młodego człowieka, samotnego poety i filozofa. Powieść „Stephen Hero” Joyce'a nie została ukończona, część fragmentów przeniesiono do „Portretu artysty jako młodego człowieka”, a niektóre zniszczono. Powieść opublikowano pośmiertnie w 1944 roku i mimo swojej nieukończoności stanowi samodzielny kamień milowy w twórczości pisarza, ważny dla zrozumienia jego artystycznych poszukiwań. Duże zainteresowanie dla wielbicieli pisarza, którzy pragną dotknąć źródeł jego twórczości, ma zbiór „Epifanie” — szkice i rysunki, które w dalszej kolejności rozwinęły się w późniejszej prozie Joyce'a. Teksty publikowane są w przekładzie Sergiusza Chorugiego z szczegółowymi komentarzami.