Sztuka oratorska

Sztuka oratorska istniała w wielu starożytnych państwach, jednak jej historię przyjmuje się liczyć od 490 roku p.n.e., kiedy to starożytnogrecki dowódca Perykles ustanowił ateńską demokrację. Następnie Arystoteles, później Cyceron stworzyli nie tylko systematyczną naukę o krasomówstwie, ale także sformułowali zawodowe... wymagania dla mówcy. Prawdziwy mówca to nie ten, kto porywa innych swoimi myślami, ale ten, który przestrzega zasad dialogu i wspólnego obywatelskiego współistnienia ludzi. W epoce Renesansu Lorenzo Valla i Juan Luis Vives rozważali rolę oratora w warunkach skomplikowanej sytuacji politycznej. Myśliciele i pisarze Nowego Czasu Charles Perrault, Michaił Łomonosow i Georg Hegel opracowywali nowe zasady retoryki jako społecznego wyobrażenia, wychowującego odpowiedzialnych obywateli. Retoryka pozostaje aktualna i dzisiaj: sztuka oratorska pomaga osiągać sukcesy w działalności zawodowej, pracować z zapotrzebowaniem społecznym i poprawiać sferę komunikacji. Do niniejszego wydania włączono fragmenty prac znanych autorów antycznych, zachodnioeuropejskich i rosyjskich.