I życie, i łzy, i miłość domu Ruryka

W epoce średniowiecznej relacje małżeńskie książąt nie były tyle relacjami narzeczonego i narzeczonej, czyli młodych, co raczej relacjami swatów, czyli rodziców. Małżeństwo często zawierano na podstawie potrzeb politycznych, korzyści i oczekiwań starszego pokolenia, a nie młodych. Kobieta z książęcej rodziny... w Starej Rusi miała przypisane bardziej niż skromne miejsce. Jej funkcja sprowadzała się jedynie do kontynuacji rodu i powiązań jednej gałęzi dynastii z drugą. Często kobieta w średniowiecznym świecie, rozdzieranym wewnętrznymi wojnami, wiecznie znajdowała się między dwoma ogniskami: z jednej strony - rodzina ojca i bracia, z drugiej - mąż i jego krewni. Często dzięki małżeństwu umacniano i potwierdzano wojskowo-polityczne sojusze, ale przy tym imiona księżnych nie były wspomniane w kronikach. To właśnie kobiety były spoiwem między różnymi tradycjami: mogły wychodzić za mąż poza granicami kraju i przynosiły na obczyznę swoje porządki, zwyczaje, w tym także imiona.
O tym i wielu innych rzeczach opowiada kolejna książka z serii.