Zagłada Artura

Według Christophera Tolkiena, syna pisarza, John Tolkien zawsze miał słabość do «północnej» poezji i wielokrotnie stosował wiersz akcentowy, stylizując niektóre swoje utwory na staronordycką poezję. Tak powstały «Lai o dzieciach Húrina», «Nowa pieśń o Welsungach», «Nowa pieśń o Gudrun» i... inne podobne próby. Opierająca się na ogólnoświatowej legendzie o Lancelocie i Ginewrze poemat «Zagłada Artura», którego początek datuje się na 1934 rok, pozostała niedokończona z powodu opracowywania świata «Władcy Pierścieni». W tej książce przedstawiono zarówno sam poemat, jak i analizę szkiców Johna Tolkiena, które odsłaniają zamysł autora, a także artykuł o związku tego tekstu z «Silmarillionem».