Czasu nie ma

Wszyscy normalni ludzie boją się śmierci: materialistów przeraża nieistnienie, idealistów — brak pewnej gwarancji dostania się do raju. Niektórym strach przed śmiercią wręcz przeszkadza w życiu… Jak uczył Epikur: «Nie bój się śmierci: dopóki żyjesz — jej nie ma, kiedy... przyjdzie, ciebie nie będzie». Główny bohater opowiadania nie jest tym głupcem, którego pociesza taka sofistyka, ale także nie jest panikarzem. Jednak jest już w takim wieku, kiedy bliskość śmierci skłania do refleksji nad tym, co osiągnął w życiu i co po sobie pozostawi. Nie jest pierwszym, który rozumie, że w zasadzie — nic… To zasmuci każdego, ale wydarzenia sprawiają, że na nowo można spojrzeć zarówno na własne krótkie życie, jak i na tysiącletnią historię ludzkości.