Węgierskie trucicielki. Historia wioski kobiet-morderczyń

Największe seryjne morderstwa popełnione przez kobiety miały miejsce w cichej węgierskiej wiosce po I wojnie światowej. Żużanna Fazekas, lokalna położna, umiejętnie wydobywała arsen z lepu na muchy i oferowała kobietom pozbycie się mężczyzn, którzy stali się ciężarem po powrocie z... wojny. Na początku używały one trucizny cioci Żuży, aby uwolnić się od brutalnych mężów, ale stopniowo nabrały odwagi. Chorzy starcy, niechciane dzieci, winni mężowie – wszyscy stawali się ofiarami trucizny z powodu przemocy domowej, nędzy lub pragnienia zdobycia spadku. Zbrodnie ujawniono dopiero w 1929 roku, kiedy to w przestępczą intrygę położnej wciągnięto już kilka dziesiątek kobiet, a trucie mężczyzn stało się powszechne, a liczba tylko udowodnionych ofiar osiągnęła 50 osób… Fascynująca i artystyczna, książka opowiada, jakie zbrodnie popychają kobiety do desperacji i jak te przestępstwa trwające półtorej dekady stały się znane na całym świecie.