Aleksander II. Wspomnienia

Aleksander II, cesarz, mąż i ojciec dorosłych dzieci, był o 28 lat starszy od księżniczki Katarzyny Mikołajowny Dołgorukiej. Ich romans trwał przez wiele lat, a w 1880 roku, po śmierci żony, cesarz wszedł w małżeństwo morganatyczne, legalizując ich wspólne dzieci... i nakazując nazywać swoją ukochaną Katię najjaśniejszą księżną Juriewską. Jednak mniej niż rok później, wiosną 1881 roku, Aleksander II zginął z rąk terrorystów. Na pogrzebie Wyzwoliciela obecny był młody francuski dyplomata Maurice Paleolog - jego szkic „Aleksander II i Katarzyna Juriewska” otwiera tę książkę. A dalej w niej opublikowane są - po raz pierwszy w języku rosyjskim - wspomnienia samej księżnej, wydane przez nią w Europie zaraz po śmierci męża, pod pseudonimem Wiktora Laferte. Książka zawiera również rzadki materiał ilustracyjny z 1881 roku. Wspomnienia drugiej żony Aleksandra II, najjaśniejszej księżnej E.M. Juriewskiej, wydane przez nią w języku francuskim pod imieniem Wiktora Laferte, są po raz pierwszy drukowane w języku rosyjskim według tekstu rzadkiej książki: „Alexandre II: Détails inédits sur sa vie intime et sa mort par Victor Laferte 1882” bez podania miejsca i wydawcy w przekładzie Olgi Wajner. Biograficzny szkic Maurice’a Paleologa, wydany w Paryżu w 1922 roku, jest drukowany w nowej redakcji przekładu E. Stavroginy, opublikowanego w Piotrogrodzie w 1924 roku. Ilustracje w tej książce reprodukują wybrane strony tygodnika petersburskiego „Niwa” z marca-kwietnia 1881 roku z biblioteki wydawcy.