Protokół. Szczera spowiedź obywatelki R.

Ta książka to autobiografia naszej współczesnej Ołgi Romanowej. Dziennikarka, dwukrotna laureatka nagrody TEFI, twórczyni i dyrektorka Fundacji Charytatywnej Pomocy Skazanym i Ich Rodzinom „Rusy Siedzące”, laureatka nagród imienia Buceriusa (Hamburg), imienia Gajdara (Moskwa), imienia Safony (Kopenhaga), imienia Artema Borovika (Moskwa),... nagrody Moskiewskiej Grupy Helsińskiej oraz nagrody fundacji „Liberalna Misja”. To tylko powierzchnia, dane ankietowe. A co z życiem, uczuciami, myślami? Ta książka dotyczy tylko ich. Od dzieciństwa do dziś Ołga Romanowa przedstawia przed nami swoje życie, oczyszczone z łupin ankiet i powszechnych mitów. Nie wszystko zostało opowiedziane, i oczywiście, prawdopodobnie nie wszystko jest obiektywne, jak każda autobiografia. Ale jest maksymalnie szczera o tym, co postanowiła nam, swoim czytelnikom i współczesnym, opowiedzieć. Wzięli mnie za kark i mocno wstrząsnęli. Najpierw te trzy czarownice. Potem jeszcze jedna. I jeszcze. Cóż, nie miałam wyboru. Ale też nie mogłam się poddać. Twardo się opierałam. Zmieniałam taktykę i ignorowałam ich. Albo wyzywałam i gryząc. Oszukiwałam: mówiłam, że coś zrobię – i nie robiłam. A potem się poddałam i zrobiłam to, czego ode mnie chciały. Napisałam tę książkę. Nie zamierzałam być szczera. Ale tak wyszło. Inaczej nie dałyby mi spokoju. Dziękuję wam, czarownice. Moje przyjaciółki, które były ze mną, kiedy prawie się poddałam. Ale poddałam się tylko im, i tylko w tym. Kiedy dorosnę, też zostanę czarownicą. Ołga Romanowa