Nie leniuchuję, jestem na ładowaniu

Doroslejemy, ale jakoś nie stajemy się dorosłymi. Z arsenału dorosłych mamy: zmęczenie, samodzielne myślenie i ponury powrót z biura do domu i z powrotem. Bateria jest rozładowana. Kiedy wydaje się, że cały świat odnosi sukcesy, a ty nie, przyznaj się,... że pojawia się pokusa, by położyć się na kanapie i przestać próbować zrobić cokolwiek… I leżąc, męczyć się od niepokojących myśli, że się leniuchuje.
Ale nie jesteś sam. Cudowna popularna koreańska artystka, khem, Tańcząca Ślimaczek, w wieku od 25 do 30 lat doświadczała wszystkiego, czego my w jakimś sensie doświadczamy w tych latach: depresji, poczucia, że wszystko umyka i że nie staramy się wystarczająco, ciągłego zmęczenia. Jedyną rzeczą, jaką nasza ilustratorka mogła robić w tym stanie, było tworzenie szkiców, które publikowała w sieci. Stały się na tyle popularne, że Ślimaczek był zasypywany podziękowaniami za jej świetne odpowiedzi na pytania, takie jak:
- naładować swoje wycieńczone „ja”,
- nie obwiniać się za lenistwo,
- nie dać się na toksyczne dążenie do osiągnięć,
- cieszyć się każdym dniem swojego życia,
- nie czuć się odpowiedzialnym za wszystko na świecie.

Tak powstała ilustrowana książka esejów-szkiców „Nie leniuchuję, jestem na ładowaniu”, która została przetłumaczona na więcej niż sześć języków.