Dziedzictwo

Przyszłość nadeszła i minęła, wojna jądrowa została prawie zapomniana, nie wszyscy przeżyli, a ci, którzy przeżyli, nigdy nie będą tacy sami. Traktat pokojowy nie doprowadził do pokoju: przemoc stała się normą i potrzebą, a tolerancja na nią jest zaraźliwsza niż... boliwijski wirus. W ostatniej części trylogii o doktorze Garinie Władimir Sorokin maluje następną, jeszcze bardziej odległą od nas fazę postapokaliptycznego rozpadu. Ale jej rzeczywistość paradoksalnie wydaje się znacznie bardziej rozpoznawalna. Prawda, że głównego bohatera nie poznajemy od razu, lecz on wciąż, jak przystało lekarzowi, pozostaje przykładem godności i człowieczeństwa. Pociąg, niezmienny obraz łączący rosyjską, radziecką i postradziecką literaturę, jedzie ze wschodu na zachód. Jego paliwem są ludzie, nie w znaczeniu metaforycznym, lecz dosłownym, i nie mają dokąd uciekać. Ale cudowny doktor i jego niezwykli spadkobiercy dają nadzieję, że szalony świat ma nie tylko koniec, ale także bardziej szczęśliwe kontynuacje.