Stygmalion

Nazywam się Dolores McBride i od urodzenia cierpię na bardzo rzadką formę alergii: dotyk innych ludzi wywołuje u mnie silne oparzenia. Nie mogę pocałować chłopaka, przytulić rodziców, wyjść z domu bez zakładania rękawiczek. Jestem nietykalna. Żyjemy jak w zaczarowanym zamku,... który trzyma mnie w niewoli i karze oparzeniami i bliznami za każdą próbę „ucieczki”. Nawet wymyśliłam nazwę dla swojej więzienia: Stygmalion. Już nie wprawia mnie w rozpacz myśl, że przez całe życie będę więźniem swojej diagnozy - i jako więzień umrę. Nie łudzę się marzeniami, że znajdą lekarstwo na moją chorobę, i nie liczę, że spotkam kogoś, kto nie pozostawi na mnie oparzeń… Ależ to uczucie jest trwałe - nadzieja. A może jednak uda mi się uciec z Stygmalionu? Może pewnego dnia poznam to wszystko: dotyki, uściski, pocałunki, szaleństwo, wolność, miłość?