Gra w niedostępność

Nox Maguire, atakujący end futbolowej drużyny, — król naszego college'u. A całkowite przeciwieństwo mnie.

Jestem cicha. On — głośny.

Jestem nieśmiała. On zdecydowanie nie jest.
 
Nikt mnie nie zauważa. Wszyscy go uwielbiają.

Po niedawnym zerwaniu nie bardzo mu ufam — i po co miałabym... to robić? Nox — prawdziwy uwodziciel. Kiedy staję się jego korepetytorką z angielskiego, mówię sobie, że między nami powinny być wyłącznie służbowe relacje. Obserwając, jak moja mama kiedyś radziła sobie z moim ojcem-sportowcem, nauczyłam się trzymać z daleka od takich mężczyzn.
 
A jednak Noxa nie da się zignorować. W następnej chwili już namiętnie się całujemy w bibliotece — i to wcale nie było w naszych planach. Kiedy Nox przyznaje, że nie może przestać o mnie myśleć, rozumiem jedną rzecz:
 
Ja też nie mogę przestać o nim myśleć.
 
Zamiast trzymać się z daleka, przyciągam go bliżej. W rezultacie spędzamy razem cały czas, a ja rozumiem, że się w Noxie zakochuję.
 
Naprawdę.
 
Czy to zadziała między nami? Czy to tylko gra w niedostępność?