Szkoła dla głupców

Saša Sokołow – żywy klasyk, awangardzista i nieustępliwy eksperymentator, jeden z nielicznych współczesnych autorów Nabokowa, którzy zyskali jego wysoką ocenę. Sokołow dążył do odejścia od „codziennego”, „wytartego” języka i w ten sposób wynalazł własny, niepodobny do niczego styl, w którym... proza przechodzi w poezję i odwrotnie, a każde słowo jest doskonale przemyślane.
„Szkoła dla głupców” – to pierwszy powieść Sašy Sokołowa, opublikowana w 1976 roku w wydawnictwie Ardis. Cały tekst – wewnętrzny monolog, strumień świadomości ucznia szkoły specjalnej. Może jego przeżycia są związane z Wetą Akatową, w którą narrator jest zakochany, a może z niezwykłą przyrodą, którą obserwuje wokół, żyjąc w osiedlu letniskowym. Ale to nie jest pewne, ponieważ świat tej powieści jest chwiejny i płynny, rzeczywistość pozbawiona wyraźnych konturów. Z definicji samego autora, to książka „o wytwornym i dziwacznym chłopcu, cierpiącym na rozdwojenie jaźni... który nie może pogodzić się z otaczającą rzeczywistością” i, włączając się w świat dorosłych, odkrywa w nim obecność miłości i śmierci.