Barabba

«Barabba: Sen o tragedii świata» — powieść Marii Corelli, po raz pierwszy opublikowana w 1893 roku. Historia przedstawia fikcyjny opis życia Barabby, znanego przestępcy, uwolnionego z woli ludu zamiast Jezusa Chrystusa podczas sądu u Piłata. Maria Corelli poprzez postać Barabby... ukazuje duchową przemianę grzesznej duszy, która, stykając się z Boskim, przychodzi do skruchy, wewnętrznego oczyszczenia i odrodzenia. Powieść skłania do refleksji nad naturą grzechu, przebaczenia oraz wiecznych wartości, podkreślając aktualność ewangelicznej historii nawet po tysiącu lat. Żywe opisy i poetycki język Corelli tworzą surrealistyczną i pozaświatową atmosferę.
Utwór jest częścią «Religijnej trylogii» Marii Corelli, która składa się z książek «Barabba», «Smutek szatana» i «Nauczyciel chrześcijanin».
Maria Corelli (1855—1924) była jednym z najlepiej sprzedających się brytyjskich pisarzy późnej epoki wiktoriańskiej i edwardiańskiej. Sukces Corelli był ogromny, na tyle, że była jedynym pisarzem zaproszonym na koronację Edwarda VII.
Corelli była bardzo ekscentryczną kobietą. Na przykład przywiozła z Wenecji gondolę o nazwie «Sen» (razem z gondolierem), aby pływać po rzece Avon. Zanim zdecydowała się na ten środek transportu, poruszała się po mieście powozem zaprzężonym w parę shetlandzkich kucyków, Paka i Ariela.
Fascynowała krytyków i samozwańczych ciężkich pisarzy, ale interesowała średnią publiczność dużymi i złożonymi pytaniami, które stawiała w swoich książkach.