Szalony

27 sierpnia 1934 roku 56 nastolatków uciekło z kolonii dla nieletnich na francuskiej wyspie Belle-Île. Z wyspy nie mogli się wydostać. Na uciekających chłopców – niektórzy nie mieli jeszcze dziesięciu lat – ogłoszono pościg. Nadzorcy, żandarmi, mieszkańcy i nawet nieliczni... turyści z zapałem przeszukiwali wyspę w poszukiwaniu wyniszczonych, osłabionych uciekinierów. Za każdego chłopca, nieważne, czy miał dziesięć, czy osiemnaście lat, ogłoszono nagrodę w wysokości 20 franków. Złapani zostaną wszyscy uciekinierzy, z wyjątkiem jednego…

Ta historia jest w pełni prawdziwa. Kolonia na wyspie Belle-Île istniała od końca XIX wieku, a jej mieszkańcy byli traktowani bardzo okrutnie. Wielu z nich nie popełniło żadnych przestępstw, a jedynie byli sierotami lub dziećmi porzuconymi, które trzeba było gdzieś ulokować. Trafiali tam nawet bardzo mali chłopcy. Ucieczka wychowanków, jak ich nazywano, a tak naprawdę więźniów, nie była wymysłem autora. A oto główny bohater, Jules Bonno, nie istniał. Zgodnie z niektórymi dokumentami, uciekinierów było 55 i wszyscy zostali złapani, według innych – 56 i jednego ścigający tak i nie znaleźli. Sorj Chalandon, według własnych słów, wcielił się w tego pięćdziesiątego szóstego i napisał historię nastolatka, podobnego do siebie – samotnego, porzuconego przez bliskich, ukaranego bez winy, marzącego o zemście i mentalnie rozprawiającego się z oprawcami, aby nie musieć robić tego w rzeczywistości. Zdumiewająco dynamiczna, emocjonalna powieść. Czytając ją, nie możesz nie martwić się o los młodego uciekiniera.