Głosy na wietrze

«Głosy na wietrze» – serbskie «Sto lat samotności».
 
Za tę powieść Grozdana Olujica była nominowana do prestiżowej nagrody magazynu NIN, którą otrzymali również Milorad Pavić i Goran Petrović. Na siedemnastej kondygnacji nowojorskiego hotelu cienie przodków doganiają Danilę Arackiego. Znowu go znaleźli.... I znów budzą w pamięci to, co chciałby zapomnieć. W tę długą noc przed oczami Danili przebiega historia całej jego rodziny. Pod oknami ich rodzinnego domu w Karanowie znowu maszeruje niemiecki żołnierz, odliczając ostatnie godziny życia siostry Vety. Babcia Simka Galiczanka leczy słowami i ziołami. Matka Natalia znika razem z bliźniakami po bombardowaniu. Dziadek Luka Aracki wznosi się w niebo na oczach całego miasta. Oni wszyscy są teraz tutaj, w pokoju hotelowym. Wśród cieni brakuje tylko brata Piotra. Poszukiwania brata doprowadzą Danilę do Indian Meskłoki, a proroctwo Simki Galiczanki się spełni.