Ziemia Sannikowa. Plutonija

Władimir Obruczew – naukowiec o światowej renomie, geograf, geolog, badacz Syberii i Azji Środkowej. Jednak szerszej publiczności znany jest przede wszystkim jako autor powieści naukowo-fantastycznych i przygodowych, które weszły do skarbca literatury przygodowej.
Pomysł «Plutonii» (1924) zrodził się u Obruczewa po... przeczytaniu «Podróży do wnętrza Ziemi» Juliusza Verne’a – powieści fascynującej, ale nieudanej z naukowego punktu widzenia. I Władimir Afanasyjewicz, choć nie wierzył w hipotezę «pustej Ziemi», postanowił napisać książkę o podobnej fabule, tylko pozbawioną nonsensów.
Druga powieść, «Ziemia Sannikowa» (1926), opierała się na innej hipotezie naukowej, która wydawała się naukowcowi bardziejrealna. W 1811 roku ziołolecznik Jakow Sannikow odkrył «rozległą ziemię», prawdziwy oazę w Morzu Wschodniosyberyjskim. Daje to podstawy do sądzenia, że ta ziemia jest ciepła i urodzajna, być może dzięki wulkanom. Wyprawa badawcza do tej ziemi wyrusza zespół pionierów.
Powieść przygodowa «Złotodajcy na pustyni» (1949) przenosi czytelnika w góry Dżungarskie, bogate w kwarc złotonośny. Pozyskanie cennego metalu jest trudne, a zabezpieczenie zdobycz z jeszcze większym trudem – bowiem akcja dzieje się w XIX wieku na zachodnich rubieżach chińskiego imperium, które przeżywa trudne czasy wojen domowych, powstań i niepokojów.
Do obecnego wydania dołączono również opowiadanie «Koralowa wyspa» (1947). Tak jak «Plutonija», jest to również rodzaj hołdu dla talentu Juliusza Verne’a. Tylko teraz na tajemniczą wyspę trafia załoga amerykańskiego wodnosamolotu wojskowego, lecącego do zaatakowanego przez Japończyków Pearl Harbor…
W wydaniu wykorzystano ilustracje Georgija Nikolskiego oraz prace europejskich i amerykańskich artystów.