O Swietłanie

Pierwsze wydanie książki miało miejsce w 1953 roku. Książka składa się z małych rozdziałów-opowiadań, kompozycyjnie samodzielnych, ale połączonych wspólną główną bohaterką - Swietłaną, która chodzi do przedszkola. Proste, bez zbędnych pouczeń, ale pouczające, te prozatorskie miniatury czyta się łatwo i... mocno zapamiętują się przez dzieci.

Dla Swietłany wszystko w życiu - po raz pierwszy. Pierwsze samodzielnie przeczytane słowo, pierwsza pomoc dorosłym, pierwsza wycieczka do mamy w pracy… Oto Swietłana spotkała psa, mocniej uchwyciła tatę za rękę i po raz pierwszy przeszła obok, nie błagając taty, by ją wziął na ręce ("Najodważniejsza"). Oto pierwsza prawda o dokonanym występku, powiedziała Swietłana świadomie. To zdarzyło się podczas obiadu, gdy okazało się, że talerz został stłuczony. Może to ona sama go stłukła? I tu dziewczynka nie wytrzymała: "Talerze same się nie tłuką. To… to… ja… przypadkowo go stłukłam" ("Przy obiedzie"). A oto Swietłana po raz pierwszy potrafiła stawić opór psotnikowi, który boleśnie ciągnął ją za warkocze ("Chrońcie swoje warkocze").

Artysta Georgij Fitinhof - mistrz ilustracji dziecięcej. Z taką miłością i tak wiernie przedstawił główną bohaterkę oraz dzieci z przedszkola, że książkę chce się oglądać wciąż na nowo.

Książka jest polecana dzieciom w wieku przedszkolnym. Ale przyniesie też nostalgiczne przyjemności dorosłym: w końcu Swietłana dorastała w czasach, kiedy dziecku jeszcze pozwalano siedzieć w samochodzie obok kierowcy, a w metrze przechodziło się z papierowymi biletami.