Mimoczka

Naiwna Mimoczka marzy o wspaniałym życiu, pięknym narzeczonym i wspaniałych modnych kreacjach. Znaleźć odpowiednią partię dla córki – oto główne zadanie mamusi i tatusia. I w końcu Mimoczka – narzeczona! I niech narzeczony nie jest zbyt młody, może trochę za... gruby i szczerze mówiąc, łysy, to przynajmniej z generalskim stopniem i szacunkiem w społeczeństwie.
Paryż, luksusowe sukienki i biżuteria – wszystko, o czym tak marzyła Mimi, spełniło się. Tylko biedulka nudzi się i usycha, jak delikatna róża w zimowy dzień. Aby poprawić zdrowie, wysyłają ją na kurację, gdzie dokonuje czegoś, czego nie można oczekiwać od porządnej zamężnej damy – adoracji.
Czyżby to wszystko miało skończyć się oszustwem i wyrafinowaną grą towarzyską? W końcu w Petersburgu czeka na nią mąż i dziecko.
I dlaczego nikt nie zapytał, czego sama Mimoczka pragnie?
A pragnie prawdziwej miłości, prawdziwych uczuć, radości, życia.
„Mimoczka” to błyskotliwy przykład rosyjskiej satyry, napisanej na długo przed Teffi i Michaiłem Zośczenko – zgryźliwej, zabawnej, ale jednocześnie bez złośliwości.
W. Mikulić bardzo celnie i ironicznie opisała życie kobiety XIX wieku. Pytania, tak poruszające umysł i serce miłej Mimi, są tak ostre, że bez wątpienia odzwonią się w duszach dam XXI wieku.