Życie bez głowy. Zen, czyli na nowo odkrycie oczywistego

W 1961 roku do Douglasa hardinga przyszło doświadczenie jego prawdziwej natury - nazwał je "bezczołowością". To, co uważał za "siebie", nagle zniknęło wraz z przytłaczającym ciężarem przeszłości. Przybyło postrzeganie wszystkiego, jakby po raz pierwszy - czyste i niezakłócone, odsłoniła się... piękność, która zawsze tu była. To Miejsce, w powszechnym błędnym przekonaniu uznawane za zajęte przez głowę (wbrew bezpośredniemu postrzeganiu) - w rzeczywistości pomieściło w sobie cały Wszechświat.
W tej głębokiej, błyskotliwie napisanej książce zaproponowano zbadanie tego Miejsca - najbardziej dostępnego, bliskiego i jakby dobrze znanego, szczerego badania, którego (dostępne dla każdego!) kryje w sobie skarbczyk niespodzianek i niewyobrażalnych cudów.