Leśna Zatoka. Droga Carza

Gdzieś daleko na Północy, gdzie płyną dwie siostrzane rzeki Koda i Loda, znajduje się rezerwat Leśna Zatoka. Tam wszystkie sosny są równe i wysokie i stoją blisko siebie. Jeśli ściąć jedno drzewo, nie upadnie, a oprze się o sąsiednie i... będzie stać jak żywe. Ale ich nie niszczą, a chronią jak świętość... Leśniczy Wasilij Wesełkin, ranny na froncie, dowiaduje się w szpitalu o istnieniu Leśnej Zatoki i wyrusza na jej poszukiwania... W gęstych, dzikich lasach Karelii żyją staroobrzędowcy-pomory. Żyją swoim zwyczajowym, stabilnym stylem życia. Ale przychodzą ludzie z zewnątrz, aby zbudować wodną drogę od jeziora Onega do Morza Białego – tam, gdzie kiedyś przebiegała „Droga Carza” Piotra Pierwszego, po której transportowano statki wojenne. Michaił Priszwin widział jej niezarastający ślad i usłyszał tę nazwę podczas swojej podróży po Północy. I w tym samym miejscu, „w kraju niepłochliwych ptaków”, autorowi przyszło do głowy, że jeśli opowiedzieć wszystko, co tam się wydarzyło przez całe życie, wyjdzie długa historia o tej samej nazwie, bajka o tym, co było i czego nie było, – „Droga Carza”.