Bieleje żagiel samotny. Syn pułku

«Bieleje żagiel samotny» — opowieść klasyka radzieckiej literatury Walentyna Katajewa, wchodząca do złotego funduszu literatury. Jasny świat, pokazany oczami dziewięcioletnich dzieci, malowany jest ciepłymi kolorami letniego Morza Czarnego. Ten świat jest pełen ekscytujących, a czasem niebezpiecznych przygód dwóch odesskich chłopców,... małych świadków i uczestników burzliwych wydarzeń pierwszej rosyjskiej rewolucji. Opowieść wchodzi w skład tetralogii «Fale Morza Czarnego» (opowieść «Wieś w stepie», 1956; powieści «Zimny wiatr», 1960; «Katakumby», 1948).

«Syn pułku» — powieść, która przyniosła pisarzowi ogromną popularność (1945; Nagroda Stalina, 1946), prawdziwa opowieść o losie chłopca-sieroty, niepokonanego przez dwa lata wędrówki w partyzanckim zapleczu, który w końcu trafił do «swoich», adoptowanego przez pułk bojowy. Instytucja «synów pułku» od tego czasu ugruntowała się w armii krajowej; na podstawie powieści powstała sztuka o tym samym tytule oraz film (1946, reżyser W.M. Pronin). Autorowi udało się mistrzowsko oddać współczesność. Rzeczywistość szczegółów życia codziennego wzmacnia poruszająca duszę fabuła, w której ból i współczucie są nierozerwalnie związane.

«Kwiatuszek siedmiobarwny», «Flet i dzbanek» oraz inne wspaniałe bajki i opowiadania zebrane są pod jedną okładką.

Wspaniałe ilustracje do książki stworzyli klasycy grafiki książkowej Izaak Chinsztejn, Konstantin Rotow, a także mistrzowie malarstwa Orest Werejski, Jurij Rakućin, Weniamin Losin, Wiktor Czizikow.