Brażniki i burdelnice. Jak żyli, kochali i umierali poeci Srebrnego Wieku

Aleksander Błok spaceruje po przedmieściach Petersburga i pije wino. Andriej Bieły próbuje owinąć żonę Błoka. Michaił Kuzmin cierpi na zakochania i brak pieniędzy. Nikołaj Gumilow jedzie do Afryki – szuka złotych drzwi do innych światów. Marina Cwietajewa uczy się w... gimnazjum i goli głowę. Dekadenci, mistycy i filozofowie piszą wiersze, kłócą się, zakochują i przeprowadzają seanse spirytystyczne, podczas gdy gromadzą się chmury, a świat stopniowo traci rozum.

To Srebrny Wiek, czas wielkiej poezji i niewiarygodnych historii: czasem całkowicie idiotycznych, czasem tragicznych, a często i jedno, i drugie. "Brażniki i burdelnice" Maksyma Żegalina – to dokumentalna powieść i szczegółowy portret całej epoki: od 1905 do 1921 roku. Portret, kongenialny jej, pełen radości, smutku i podziwu dla życia.