Wiersze

Afanasy Afanasjewicz Fet (urodzony jako Szczenszyn; 1820–1892) — jeden z najsubtelniejszych i najjaśniejszych liryków w rosyjskiej poezji, «śpiewak natury i miłości»; wybitny przedstawiciel szkoły «czystej sztuki», skierowanej ku wiecznemu «królestwu piękna», dalekiemu od ciężarów codziennego życia. W swojej poezji Afanasy... Fet łączy głęboki psychologizm i filozoficzność z niezwykłą muzykalnością i melodyjnością, nic dziwnego, że wiele jego wierszy stało się romansami, wśród nich takie arcydzieła, jak «Na zarze jej nie budź...», «Nic ci nie powiem...», «Mój geniusz, mój anioł, mój przyjaciel...», «Szept, nieśmiałe tchnienie...» i inne. «Człowiek, który rozumie poezję... nie znajdzie w żadnym rosyjskim autorze, po Puszkina, tylu poetyckich przyjemności, ile da mu pan Fet», — pisał Nikołaj Nekrasow. W obecnym wydaniu świat fetowskiej liryki jest przedstawiony w całej swojej pełni: podstawą zbioru jest końcowe zgromadzenie dzieł, skomponowane przez samego poetę. Oprócz wierszy do książki również włączono wybrane poetyckie tłumaczenia Afanasy Feta.