O zjawiskach duchowych w sztuce i nauce

Przez całe swoje życie Jung poświęcał znaczną uwagę sferze psychicznej wybitnych postaci nauki i sztuki. W jakim stopniu owoce ich twórczego geniuszu należą do ich własnej osobowości, a w jakim są uwarunkowane zbiorową nieświadomością ich współczesnych, tzw. duchem czasu? I... co karmi twórczy duch, który pragnie ujawnienia i wyrywa się daleko poza granice ograniczonej indywidualności twórcy? Jung postawił przypuszczenie, że każda twórcza działalność jest uwarunkowana nie tyle osobistymi impulsami, ile nurtem życia zbiorowego, i właśnie dlatego, że jest to zjawisko kolektywne, znajduje ono podobne wyrazy w różnych dziedzinach, czy to medycynie, psychoanalizie, alchemii, sztuce wizualnej, literaturze czy architekturze. W zbiorze znalazły się utwory, w których Jung rozważa twórców i ich dzieła na przykładzie Zygmunta Freuda, Paracelsusa, Picassa, Jamesa Joyce'a i innych.