Długa zima

Powieść „Długa zima”, podobnie jak wszystkie książki autobiograficznej serii amerykańskiej pisarki Laury Ingalls Wilder, to lekcja życia: nie poddawać się, nie opuszczać rąk, wierzyć i mieć nadzieję!

Główna bohaterka Laura ma czternaście lat. Jej duża rodzina znowu staje przed próbami. Zimno... i głód to ich główni wrogowie. A oprócz tego potrzebna jest znaczna suma pieniędzy, aby Mary, starsza siostra Laury, mogła uczyć się w kole odpowiednim dla niewidomych. Laura podejmuje pracę, aby pomóc siostrze. Musi zajmować się nielubianym zajęciem – szyciem, ale ona, jak wszyscy Ingallsowie, nie narzeka, a po prostu robi to, co uważa za swój obowiązek.

Imponująca część książki poświęcona jest młodemu i zdesperowanemu Almanzo Wilderowi (przyszłemu mężowi Laury Ingalls), który, ryzykując życiem, w mrozie i śnieżycy, przez głębokie bezdroża, wyrusza razem z towarzyszem po zaopatrzenie, zdobywa kilka worków pszenicy i tym samym ratuje rodzinę Laury i ich sąsiadów przed nieuchronną zagładą.

Miłość i troska o siebie nawzajem pomagają rodzinie pokonywać wszystkie trudności. I oczywiście tata Charles, człowiek niezwykłej wytrwałości i siły ducha, dla szczęścia swoich ukochanych żony i córek jest w stanie przewrócić cały świat.

Dzięki wiarygodnemu opisowi codziennego życia – zapach kawy o poranku, dyniowe ciasto, mleko zamarznięte w wiadrze, prezenty bożonarodzeniowe, które dotarły do Ingallsów dopiero w maju – codzienność migracyjna rodziny porusza i wzbudza w czytelniku chęć porównania swojego współczesnego dorastania z dorastaniem Laury.

Zalecana do czytania rodzinnego, a także dla nastolatków w średnim wieku szkolnym, szczególnie dziewcząt.