Autoportret na tle rosyjskiego fortepianu

W wiedeńskiej kawiarni anonimowy narrator poznaje rosyjskiego pianistę Suworina. Kiedyś był młody i sławny, mieszkał w Leningradzie, przyjaźnił się z wielkimi kompozytorami, ale jego życie zatruł komunizm i alkohol. Narrator z zachwytem słucha historii Suworina, ponieważ doskonale zna to, o... czym opowiada. Im częściej ci dwaj się spotykają, tym trudniej staje się odróżnić ich głosy. Co więcej, ich znajomość okazuje się nieprzypadkowa. Powieść o twórczości, samotności i genialności, a także o lekkomyślności, z którą należy przyjąć starość. „Autoportret na tle rosyjskiego fortepianu” - literacka sonata poświęcona wiecznemu pytaniu, czy piękno, muzyka i pasja są tego poświęcenia, które niektórzy ludzie muszą ponieść dla nich.