Maksym i Fiodor

Władimir Nikołajewicz Szinkariew – petersburski artysta i pisarz, współzałożyciel grupy twórczej „Mitki”, ideolog ruchu mitykowskiego. „Maksym i Fiodor” – jedno z najsłynniejszych dzieł samizdatu lat 70. i 80., rozprzestrzeniające się w cytatach, podobnie jak „Dwanaście krzeseł” czy „Operacja Y”. Niezwykła... lekkość, ironia i jednocześnie prawdziwa głębia uczyniły ten tekst powszechnie ukochanym przez najróżniejsze pokolenia. Maksym i Fiodor – przyjaciele, „pełna przeciwieństwo”, jak lubi podkreślać sam Maksym, spontaniczni filozofowie („Maksym często mówił: 'Równy równemu nierówny!'”). Nie mniej ważnymi bohaterami obok Maksyna i Fiodora (i ich kompanii) stają się tutaj czas i życie codzienne – bardzo rozpoznawalne detale późnosowieckiej codzienności wplatają się w uniwersalny makrokosmos ludzkiego życia. Maksym i Fiodor, a także ich uczeń Piotr – to też uniwersalni bohaterowie – bohaterowie petersburskiego tekstu, który u Szinkariewa pozbawiony jest charakterystycznej złowrogości, ale zachował magiczny wymiar. Opanowują zen-buddyzm i, jeśli wierzyć plotkom, odbywają podróż do Japonii; wolą porto od wermutu i, pokonując wszelkie wyobrażalne i niewyobrażalne trudności, w końcu docierają do Carskiego Sioła; bez pośpiechu prowadzą swoje życie, odnajdując urok w najzwyklejszych rzeczach, a ta ich cecha zaraża również czytelnika.