Latarnia - patrz!

Latarnia stoi nad morzem. Zwykła sprawa, powiesz. Ale latarnia, w której mieszkają rudy Edwin i Elza, nie stoi po prostu nad morzem - jest prawie na samym krańcu świata. A gdy Edwin nagle wyrusza w rejs, Elza zostaje na odległym... północnym brzegu zupełnie sama. No dobrze, nie całkiem: towarzyszy jej wilk o imieniu Kulik-Sroka i pewien Kaporyak w butelce. Kaporyak w butelce to nie zabawka ani statua, to po prostu stary znajomy Edwina, który wysyła listy pocztą butelkową.
A rudy Edwin? Jest w drodze, fale biją o burtę. Rozmawia z statkiem o imieniu "Anton i Słodka N.". Nawet wchodzi z nimi w zmowę. Z kim to "nimi"? Oczywiście z Antonem i Słodką N.: prosi ich o pomoc w jednej wyjątkowo ważnej sprawie. (Spoiler: na pewno pomogą, a ty i tak się zdziwisz.)
W nowej opowieści Marii Botewej wszystko jest zdumiewające: i życie bohaterów, i styl narracji, i łańcuch zwrotów akcji. Czytelnika czeka intrygująca podróż po otwartym morzu, z obowiązkową mgłą i burzą - czyż w rejsie może obejść się bez burzy? Ale przez mgłę i bryzgi co chwila przebłyskuje światełko - migotliwe, słabe: wydaje się, że ta latarnia od dawna nie była zamykana na remont. Ale jest niezbędna bohaterom książki - i po prostu nie może się rozpaść na kawałki, pomimo wszystkich burz i niepogody.
Maria Boteva jest autorką popularnych zbiorów opowiadań "Lody w waflowych kubeczkach" (na liście wybitnych książek dziecięcych świata "Białe Wrony" według Monachijskiej Międzynarodowej Biblioteki Dziecięcej) oraz "Idziesz po dywanie" (obie książki wydane przez "KompasGid"), laureatką młodzieżowej nagrody "Triumf", finalistką nagrody Andrzeja Białego. Przy całej lekkości proza Marii Botewej wyróżnia się bogactwem emocjonalnych kolorów, nieprzewidywalnością i głębią. Styl pisarki, co tu dużo mówić, jest niepodrabialny: to naprawdę unikalny język, który każdy czytelnik, po raz pierwszy go poznając, pokocha.