Teatr świata

Świat stał się teatrem na długo przed teatrem, a tym bardziej przed szekspirowskim „Globem”, a dokładniej w tym cudownym momencie, gdy człowiek zobaczył pola, drogi i domy z wysokości ptasich lotów i przedstawił je w pomniejszonej skali na kamieniu. Tak... powstała pierwsza mapa na Ziemi, dwie i pół tysiąca lat temu, wyryta w skale w dolinie Camonica. Bogato ilustrowana książka norweskiego badacza oferuje fascynującą historię tworzenia map, autor prowadzi nas przez całą drogę od tajemniczych symboli pierwszych ludzi po projekt Google Earth, aby pokazać, jak zdolność do przedstawienia, jak wygląda świat, rozwijała się równolegle z jego zagospodarowaniem. Każdy rozdział niczym odkrywa nam podesty, na których rozgrywają się niesamowite sceny: pełne dramatyzmu poszukiwania Północno-Zachodniego Przejścia, tajemniczych wysp Panotii, „gdzie ludzie przykrywają całkiem nagie ciała swoimi własnymi uszami”, niespodziewane odkrycie Śródatlantyckiego Grzbietu i dryfu kontynentów, przygody rakiety V-2, zakończone pojawieniem się satelitarnego „Transita” i GPS. Ale niezależnie od tego, jak ludzkości przedstawia się świat — Ptolemeuszowy czy Kopernikański, wyryty w ciosie mamuta czy zdigitalizowany w naszym telefonie komórkowym — wciąż potrafi nas fascynować i przyciągać swoimi nieskończonymi tajemnicami. Tak jak wieki temu, dzisiaj dzięki mapom (stały się dotykowe i cyfrowe) nie tylko znajdujemy odpowiednią drogę lub zamawiamy pizzę, ale także odkrywamy naszą planetę, naszą historię i, oczywiście, nowe role.