Świeże podanie

W centrum powieści „Świeże podanie” znajduje się los żydowskiej rodziny w Rosji od początku XX wieku do 1953 roku. Bohater powieści Konstantin Lewin, nazwany imieniem bohatera Tołstoja, urodził się w rodzinie romantyków-rewolucjonistów. Jego mama, zupełnie niepodobna do zmęczonych życiem matek... kolegów z klasy, była mu nie wychowawczynią, nie nadzorczynią, a przyjacielem. Kostya wierzył w te same ideały, co jego rodzice. Kamienie na Polu Marsowym z wygrawerowanymi na nich uroczystymi słowami były dla niego święte.
Miał szczęście z mamą. Nie miał szczęścia z czasem. Urodzony w Piotrogrodzie w dniach rewolucji lutowej, w pełni odczuł, co to znaczy stać się ofiarą historii.
Lata trzydzieste, gdy zaproponowano mu wyrzeczenie się represjonowanego ojca.
Wielka Wojna Ojczyźniana.
Blokada Leningradu.
Holokaust.
Utrata bliskich.
Antysemicka kampania końca lat czterdziestych – początku pięćdziesiątych, kiedy stał się wyrzutkiem i odebrano mu najlepszego przyjaciela, ukochaną pracę. Samego siebie. Ponieważ przejść przez wszystkie te cierpienia, które go dotknęły, powyżej ludzkich możliwości.

Ta książka zaczyna się jak klasyczna powieść o wychowaniu i dorastaniu, a kończy się jak tragedia – tragedia beznadziejności i rozpaczy. Ale nawet w rozpaczy jest miejsce na nadzieję. Dorasta syn Konstantina Lewina, co oznacza, że jest komu opowiedzieć kolejnym pokoleniom, co spadło na ich ojców i dziadków. Tak, aby uwierzyli.