Wśród tysiąca słów

WILLOW Jej dusza pamiętała wszystko. Wiedziała, co to jest samotność w ogromnym mieście. I jak to jest widzieć tylko ciemność, gdy dookoła płonie światło. Uciekała od świata na strony książek. Podczas przesłuchania krzyczała. Ten krzyk był w niej wewnątrz. Każdą... minutę. Potrzebowała tej roli, aby wygnać swoje demony i znaleźć spokój. A potem – po prostu zniknąć, nie pozostawiając śladu. Niewinna nadzieja. Która rozpadnie się na milion przeklętych odłamków. ISAAC Był gładkim ostrzem. Ciął wzrokiem. Jakby przyszedł z innego świata. Nie można było go dotknąć. Grał tak, że wszystkim w oczach pojawiały się łzy. A ból znikał. Scena stała się dla niego jak oczyszczenie: tyle gniewu i żalu. Marzył o odnalezieniu własnego głosu i wyjeździe z tego miasta. Jego talent – to wszystko, co miał. Dopóki nie pojawiła się ona.