Badanie przerażenia

Pełne zbiory ujawnionych do dzisiaj prac Leonida Lipawskiego (1904-1941) - pisarza, filozofa, uczestnika kręgu „czynarzy” i OBĒRIU, przyjaciela i rozmówcy Daniła Charmса i Aleksandra Wwiedenckiego - obejmują badania poetyckie, zapisy snów, fragmenty dzienników i traktaty. Namiętny klasyfikator, Lipawski kategoryzował rodzaje... miłości, interesował się istotą procesów językowych, zakładając, że prowadzą one „samodzielne życie”, próbował „wyjaśnić widoczny obraz świata”, poznać świat „nieznany”, a także określić rodzaje strachu i przerażenia. „Przerażające” u Lipawskiego - to nieodłączny, obiektywny, pierwotny znak przedmiotu, wywołuje je wszystko, co związane z utratą przez człowieka indywidualności. Te same tematy znajdują odbicie w dyskusjach „czynarzy” i oberiutów, zatytułowanych jako „Rozmowy”; w polilogach Lipawskiego, Druskina, Zabolockiego, Wwiedenckiego i Charmса można dostrzec źródła koncepcji, które później staną się podstawą prac każdego z nich. Teksty Lipawskiego są nienaukowe; opierają się na teorii względności Einsteina, harmonizują z pracami Freuda, Bergsona, Spenglera, Heideggera, są oparte na filozoficznych i naturalno-naukowych koncepcjach, które zajmowały autora przez całe życie.