Ludzie, których nie ma na mapie

„Ludzie, których nie ma na mapie” — tak można nazwać mieszkańców wsi w Gwatemali i Nikaragui, których życie jest niewyobrażalnie skromne, a serce — ogromne. Ludzie, których życie autor wraz z lekarzami i wolontariuszami stara się uczynić nieco bardziej znośnym... i lepszym. Jewfrosynia Kapustina — poetka, prozaiczka, fotoreporterka. Kieruje działem fotografii w międzynarodowej organizacji charytatywnej Health & Help. Prowadziła zdjęcia w Rosji, Gwatemali i Nikaragui. Zwyciężczyni międzynarodowego konkursu „Most Przyjaźni”, finalistka nagrody „Liceum” im. A.S. Puszkina. Sąsiadka na siedzeniu nie wytrzymała zamieszania obok, zapytała mężczyznę: — Po co ci kociak? — Cóż, może potem będzie strzegł mojego domu przed myszami. Ale to potem. A na razie ja będę go chronił przed wszystkim złym. Spojrzał na mnie, jakby szukając wsparcia: — Dobrze mówię? Kiwnęłam głową. Jewfrosynia Kapustina, obca w tym egzotycznym życiu na końcu świata, patrzy na nią nieobcym spojrzeniem. Jest fotografką-wolontariuszką w odludnej latynoamerykańskiej wiosce, a jej spojrzenie — chwytliwe: „Znużona matka śpi na ławce, a dziecko u jej nóg je piasek, skórkę banana i ogon psa jednocześnie” (Jurij Bujda).