Czterdzieści pięć

Alexandre Dumas — starszy (1802–1870) — sławny francuski pisarz, dramatopisarz i dziennikarz. Urodził się w Villers-Cotterêts, małym miasteczku na północy Francji, w rodzinie generała Thomasa-Alexandra Dumas i Marii-Louise Labore, córki właściciela hotelu. Dzieciństwo i młodość Alexandre spędził w rodzinnym mieście,... gdzie zaprzyjaźnił się z rówieśnikiem Adolphem Lévionem; dla przyszłego pisarza ta znajomość okazała się przełomowa. Lévion pisał wiersze i interesował się teatrem, znał wiele paryskich sław i często opowiadał przyjacielowi o życiu stolicy. Młody Dumas był zachwycony jego opowieściami i postanowił koniecznie zostać dramaturgiem, w związku z czym po pewnym czasie przeprowadził się do Paryża. Tam młody człowiek odczuł braki w swoim wykształceniu, które uzupełniał czytaniem klasycznych dzieł, pamiętników i kronik historycznych. Dramaturgia Dumas zaczęła być wystawiana na scenach teatralnych. Cieszyła się ogromnym sukcesem wśród publiczności i przynosiła duże zyski, co niezmiernie cieszyło dyrektorów teatrów. Po osiągnięciu uznania na scenie teatralnej, Dumas przeszedł do pisania artykułów i powieści. Fabuły jego dzieł często rozwijają się na tle różnych wydarzeń z historii Francji. Do ich napisania Dumas badał dokumenty historyczne, pamiętniki znanych postaci, kroniki z wymaganego okresu. A jednak w jego dziełach nie ma absolutnej precyzji historycznej: Dumas dążył do tego, by jego powieści były jak najbardziej interesujące, chciał je wypełnić ekscytującymi przygodami, przez co czasami zniekształcał fakty na rzecz intrygującej fabuły. Takie zniekształcenia są całkowicie dopuszczalne w literaturze pięknej, która nie pretenduje do naukowej wiarygodności. Dumas stał się jednym z najczęściej czytanych autorów na świecie, a jego książki są wielokrotnie wznawiane i tłumaczone na różne języki nawet po jego śmierci. Niniejsze wydanie zawiera jego powieść „Czterdzieści pięć”. Została napisana w 1847 roku i stała się ostatnią częścią trylogii o wojnach hugenotów (po „Królowej Margot” i „Hrabiance de Monsoro”).

Wydanie zdobią ilustracje i elementy wystroju, wykonane przez trzech francuskich artystów XIX wieku. Jean-Adolphe Beauce (1818–1875) był ilustratorem książkowym, malarzem-batalistą i jednym z wiodących mistrzów gatunku batalistycznego swojego czasu. Diodonne Auguste Lancelot (1822–1895) zasłynął jako litograf, grawer, ilustrator książek i magazynów; jego prace były wystawiane w Salonie (tak nazywała się prestiżowa paryska wystawa sztuki). Utalentowany ilustrator Edmond Coppin (1815–1899) zyskał dużą popularność dzięki swoim pracom do tekstów Alexandre Dumas.